Ruim een derde (36%) van de jongeren met gescheiden ouders geeft aan de breuk te hebben ervaren als een vechtscheiding. Veel kinderen zijn getuige geweest van heftige ruzies en in sommige gevallen van fysiek geweld tussen de ouders. Dit blijkt uit onderzoek van het NL TV programma EénVandaag samen met stichting Villa Pinedo onder 660 jongeren waarvan de ouders gescheiden zijn.
Driekwart (74%) van de ouders die zeggen dat hun echtscheiding een vechtscheiding was, geeft aan dat hun kinderen meer geleden hebben onder de scheiding dan nodig was. Een derde (32%) stelt dat de kinderen niet centraal stonden. Achteraf gezien is 85 procent van deze ouders niet tevreden over de manier waarop ze samen, als koppel, met hun kind(eren) gecommuniceerd hebben over de scheiding.
Op 31 augustus werd op de Nederlandse zender Nederland Eén het thema (v)echtscheidingen uitgezonden. Jaarlijks krijgen in Nederland 70.000 kinderen te maken met een scheiding. In 2012 waren bij bijna 19.000 huwelijksontbindingen minderjarige kinderen betrokken. Ongeveer een derde van de kinderen is tijdens de scheiding in de basisschoolleeftijd. En er is sprake van steeds meer vechtscheidingen.
Wat ouders kunnen doen om de negatieve gevolgen van scheiding voor hun kinderen te verlichten. Dit was de titel waarmee de universiteit van Antwerpen zijn bevindingen publiceerde. De studie vertrok vanuit de volgende vaststelling:
Uit het Radioprogramma De Madammen lichten we een interessante uitzending over nieuwsamengestelde gezinnen. Het is de weergave zoals het op de radio werd verwoord.
De Madammen van Radio2 verdiepten zich in het onderwerp met Anja Pairoux, plusoudercoach bij Aplus, zij begeleidt plusouders (stiefouders) naar een evenwicht in hun nieuw samengesteld gezin.
Uit het Radioprogramma De Madammen lichten we een interessante uitzending over nieuwsamengestelde gezinnen. Het is de weergave zoals het op de radio werd verwoord.
Het gegeven was een mail van een luisteraar: "Binnenkort ga ik samenwonen met mijn nieuwe partner. Ik heb een dochter van vijf. Hij heeft al twee kinderen uit een vorige relatie. Ik kijk er naar uit, maar maak me tegelijk toch een beetje zorgen. Hoe gaan onze gezinnen samen passen? Waaraan mag ik mij verwachten?"
Relatiedeskundige Rika Ponnet: de romantiek op haar nummer gezet
We geloven in niet veel meer, maar als er één ding is waar we wél nog in geloven, is het de Liefde. Diep in ons hart zijn we er nog steeds van overtuigd dat er een Ware bestaat, een zielsverwant die uit het niets opduikt en die we zó herkennen. Maar hou u vast: ook dat is een illusie.
Scheiden is al lang geen taboe meer – ‘Marriages come and go, but divorce is forever,’ luidt een Angelsaksische wijsheid – maar dat betekent nog niet dat we intussen met z'n allen bevlogen experten zijn. Nog veel te vaak is de kroost van een uit de echt scheidend koppel het kind van de rekening.
Regelmatig komen koppels bij mij die in een rechtszaak zijn verwikkeld en strijd voeren om de kinderen, om de verblijfsregeling, om de onderhoudsbijdragen voor de kinderen, om de schoolkeuze, omdat ze geconfronteerd worden met een kind dat niet meer naar de andere partner wil gaan, enz. De koppels worden vaak door de Jeugdrechter gevraagd of ze bereid zijn middels bemiddeling tot een vergelijk te komen. Pas als er geen resultaat bij de bemiddelaar mogelijk is, zal de Jeugdrechter dan zijn/haar vonnis uitspreken.
Ik voel me vrij, en tegelijk ook verbonden met mijn gezin
Gescheiden ouders zoeken volop naar manieren om samen hun kinderen te blijven opvoeden. Nu co-ouderschap wettelijk geregeld en ingeburgerd is, en de voor- en nadelen daarvan duidelijk zijn, is living together apart aan een stille opmars bezig. Geen partners meer, maar toch nog huisgenoten, buren of flexibele bondgenoten in een nieuw avontuur. Een derde getuigenis.