Een reden om te scheiden?

Meer dan 1 op 3 huwelijken loopt op de klippen; jaarlijks zo’n 26.000 in België. Over samenwoners die de relatie beëindigen zijn er  geen cijfers bekend, maar men mag redelijkerwijs aannemen dat het ook om en bij dit aantal gaat. Dus 52.000 mensen rechtstreeks geïmpacteerd en ongeveer 40.000 kinderen erbij betrokken. Elk jaar opnieuw.
Doorgaans gaat een lange periode van wikken en wegen de scheidingsmelding vooraf. Maar wat maakt dat samen leven niet meer kan, niet meer hoeft, niet meer de moeite waard is om ervoor te vechten?
Een opgave van diverse redenen: “we zijn uit elkaar gegroeid, onze karakters passen niet (meer) bij elkaar, ik heb iemand anders leren kennen en een nieuwe (stiekeme) relatie werd opgestart, we hebben het met elkaar gehad – we zijn op elkaar uitgekeken, totaal van elkaar vervreemd, verschillende toekomstverwachtingen, de gezondheid laat het afweten en de andere partner voelt zich ‘gevangen’, alcohol en andere verslavingen zoals drugs en gokken die relationele en ook financiële problemen met zich brengen, niet ingevulde kinderwens, culturele verschillen,…”.  Benevens al deze hiervoor vermelde redenen die ik hoor in mijn bemiddelingspraktijk, weerhoud ik communicatie als één van de vijf hoofdoorzaken die mensen aanvoeren om uit elkaar te gaan. De andere hoofdredenen in niet prioritaire volgorde om de relatie op te breken: kinderen, geld, werk en carrière, seksualiteit. Het is niet "of of" maar dikwijls "en en"…

Dit artikel is niet te verstaan als een vingerwijzing, als een opgestoken vinger naar de koppels die het opgeven. Neen, louter een weergave van wat ik als bemiddelaar meemaak en ervaar. Geen oordeel, laat staan een veroordeling; enkel een weergave van wat aan de bemiddelingstafel vaak aan bod komt

Communicatie: niet luisteren om te verstaan maar om te antwoorden

Vaak hoor ik in mijn bemiddelaarspraktijk koppels zeggen: “ We hebben elkaar niets meer te zeggen”, “we kunnen niet (meer) met elkaar praten” of “Ik kan even goed tegen een muur praten”…  Eén van de problemen in communicatie is vaak ook dat er dus niet wordt geluisterd om elkaar te verstaan maar om te antwoorden; zeg maar om te reageren. Vaak praten koppels ‘tegen’ elkaar en niet ‘met’ elkaar. Dikwijls wordt er zelfs niet gehoord, laat staan dat er geluisterd wordt.

Koppels komen er vaak niet toe om te laten horen wat ze hebben gehoord van elkaar. Ze geven dus niet aan dat ze hebben gehoord wat de ander heeft gezegd, ze koppelen niet terug, ze herformuleren niet.  
Een tip: als je vragen stelt dan geef je aan dat je meer wil horen of zeker wil zijn dat je goed hebt begrepen. Als je reageert ben je met jezelf bezig, dan zit je vaak al in de verdediging of ben je zelfs in de aanval.

Kinderen

Vaak een spanningsveld, een verschillende aanpak, een verschillend opvoedingsproject, een verschillende ‘verdraagdrempel’, de ene ouder heeft meer geduld dan de andere, de ene laat sneller de decibels los dan de andere. Het is ook niet altijd makkelijk om met bvb pubers om te gaan, maar ook met grotere kinderen die hotel mama zo fantastisch vinden is het niet gemakkelijk: regels en afspraken zijn er om niet gerespecteerd te worden (sic), en het is moeilijk om terug rekening te houden met de huisregels als je 4 jaar op kot bent geweest. Om dan nog niet te spreken over een schreeuwbaby, een ziek of gehandicapt kind.
Geen reden om uit elkaar te gaan, maar als één en ander niet bespreekbaar is, als de ouders niet naar elkaar luisteren, dan bouwt zich een spanningsveld op dat vroeg of laat niet meer kan ontmijnd worden omdat elk vast zit op z'n eigen eiland en vergroeid met het eigen gelijk.

Geld

Ook een moeilijk thema. Het beruchte ‘gat in de hand’, of een ander uitgavepatroon, de ene wil oppotten en een reserve opbouwen, de andere ziet het geld graag rollen want een mens leeft maar één keer. Er worden uitgaven gedaan die vooraf niet werden besproken, er wordt naar de buitenwereld grote sier gevoerd en in huis is het de eindjes aan mekaar knopen: het welbekend mee willen doen met een categorie van mensen waar je graag bij hoort maar die je financieel niet kan volgen.
Ook hier: geen reden om uit elkaar te gaan als er maar bereidheid is bij de partners om de dingen openlijk te bespreken, en dus te luisteren zonder mekaar onderuit te argumenteren.

Werk en carrière

Fnuikend voor relaties. De beruchte ‘opritrelaties’: beide partners werken keihard om “er” te komen. Maar wat is “er” en waar ligt “er”? Koppels willen vooruit: willen geld verdienen want de aangegane financiële engagementen moeten nu eenmaal betaald worden. Er ‘moet’ ook carrière gemaakt worden; sommigen kennen uur noch tijd, alles voor de job en de weg naar de top. Moe thuis komen, de zorg voor de kinderen (quality time weet je wel), de noodzakelijke klussen en het huishoudelijk werk, en natuurlijk ook nog sporten want de stress moet weggesport. En dan ’s avonds moe in de zetel tuimelen: pijp uit. Samen keuvelen, ervaringen uitwisselingen, de aandacht voor de kinderen: wanneer?
Reden om te scheiden? Neen als er maar gepraat kan worden, niet tegen maar met elkaar, als er belangstelling is ook voor ogenschijnlijk banale dingen maar die wel deel uitmaken van het ‘gewone’ leven, als er dingen afgetoetst kunnen worden, als er met name gecompenseerd wordt.

Seksualiteit

Is de kroon op het werk, is de crème fraîche op de biscuit. Althans dat zou het kunnen zijn. Maar vaak is ook dit thema geen onderwerp van communicatie. Het lijf als exponent van stilzwijgend communiceren. Is het bespreekbaar hoe ze de gemeenschap hebben ervaren, wordt er überhaupt gepraat over hoe de seks werd beleefd, wat betekent knuffelen, wat is intimiteit, wat heb je graag, durf je het te zeggen? En wordt er dan ook mee rekening gehouden?
Als het allemaal niet (meer) zo leuk is: een reden om te scheiden? Het kan niet altijd kaviaar zijn: mag het of moet het?

Maakt relatie-herstel nog kans? Wat is ervoor nodig?

De opsomming van de redenen, hier en daar wat kort door de bocht, maar allicht herkenbaar. Alvorens die belangrijke en ingrijpende beslissing te nemen om een punt te zetten achter de relatie; eerst kijken wat nodig is om de relatie te ‘herstellen’ en of men de relatie nog wel wil herstellen. Wikken en wegen, bespreekbaar maken wat niet meer door de beugel kan, niet verwijten maar feitelijk vast stellen (soms al pijnlijk genoeg). De balans maken van de relatie en dan ofwel werken aan de relatie ofwel de scheidingsmelding. Het is geen schande om er een derde bij te halen. Iemand die koppels oproept waar het in hun relatie om gaat: kies een goede relatie-herstel-bemiddelaar. Om wat te doen: evalueren of er nog volop voor de relatie wordt gegaan, of misschien een tijdelijke afkoelingsperiode nodig is, of het meteen toch duidelijk is dat scheiden een oplossing is of zou kunnen zijn. En dan dit goed regelen in de vaste overtuiging dat er niet ‘gewonnen’ wordt maar dat er oog is voor de gemeenschappelijke belangen.

Wees kieskeurig met de keuze van jullie scheidingsbemiddelaar of relatie-herstel-bemiddelaar. Via deze site maak je kennis met Eric en zijn ruim aanbod van gratis informatie.
Maak een afspraak via contact, mail me info@neobemiddeling.be of bel me op het nummer 03 535 30 01. 

SAMEN OP ZOEK NAAR DE BESTE OPLOSSING