Divorce hotel OF hoe het niet moet

Aanvullend aan het blogartikel “Snel scheiden kan, goed scheiden is belangrijker” verwijs ik naar het programma Divorce hotel op RTL4. Koppels worden er door een “mediator” (?!) “begeleid” om hun echtscheiding in 36 u te “regelen”.

Een koude douche werd het, eerder een boksmatch. De “mediator” trad niet op als “bemiddelaar” maar was eerder een scheidsrechter die op sommige ogenblikken zelfs dreigde zelf de knopen door te hakken. Een programma als dit is een voorbeeld van hoe scheidingen niet worden “geregeld”; kijkers krijgen dan ook een verdraaid en foutief beeld van bemiddeling. Meer zelfs, door de manier van vraagstelling (?), de confrontaties, het langs elkaar wegpraten, het maken van totaal onbegrijpelijke keuzes, het niet of slecht ingaan op emoties, bracht de commerciële zender wel een emo-programma maar zet ze kijkers die bemiddeling niet kennen op een verkeerd been. Ik kan me levendig voorstellen dat sommige kijkers nu denken: “Als dat bemiddeling is, dan hoeft het niet voor mij”.

Kortom een gemiste kans om bemiddeling z’n ware kracht te tonen. Nu wordt bemiddelen voorgesteld als een ongeziene ruilhandel, het versterken van boosheid en wraak, een totaal gebrek aan respect en het zelfs lustig inhakken op elkaar. Kortom een bedroevend schouwspel en een schoolvoorbeeld van hoe het niet moet. En omwille van de kijkcijfers allicht een versterking van elementen die leiden tot een vechtscheiding. Wie is met zo'n programma gediend?

Hoe nieuwsgierig mensen ook zijn; kijken naar Divorce hotel is tijdverlies; tenzij er mensen zijn die plezier hebben in het tegen elkaar opzetten van mensen in plaats van hen te begeleiden in hun overleg op weg naar een duurzaam akkoord. De mogelijkheden van wat bemiddeling vermag op TV brengen, en daartegenover stellen het pijnlijk proces van een vechtscheiding met de kwalijke gevolgen; dat zou pas televisie zijn met een boodschap.