“Ik blijf in ons huis wonen zolang ik het wil, jij krijgt me daar niet uit”.
In een reeks van korte artikels komt telkens één specifieke ‘straffe’ uitspraak aan bod.
Het betreft uitspraken die de ene of andere partner doet en waarmee ik als bemiddelaar dan word geconfronteerd. Ik duid de uitspraak, licht toe wat kan en mag.

Omdat het in mijn bemiddelingspraktijk nog nooit is voorgevallen dat koppels me zeggen dat “ze bij aanvang van hun samenwoning of bij hun huwelijk al het einde van hun relatie praktisch hebben geregeld”; is het normaal dat mensen niet goed of niet helemaal weten hoe één en ander kan of moet geregeld worden in een scheidingsovereenkomst.

Het gebeurt dan ook regelmatig dat tijdens de bemiddelingsgesprekken koppels met voorstellen komen die ofwel indruisen tegen hun huwelijkscontract, of geen wettelijke grond hebben, of niet praktisch uitvoerbaar zijn en soms zelfs onredelijk zijn. Onwetend kan je weliswaar niet zondigen, maar soms gaat iemand toch de bocht uit...

In dit artikel twee ‘straffe’ uitspraken in verband met de gezinswoning.

“Ik blijf in ons huis wonen en jij krijgt me daar niet uit, het is ook mijn huis”

Als het huis onverdeeld eigendom is van beide partners, dan dient een regeling gemaakt over de bestemming die aan het huis wordt gegeven: verkoop, toebedeling of het samen houden. In een toebedeling neemt één van de partners het huis over en betaalt aan de andere partner een vergoeding in de vorm van een ‘opleg’.

Hierbij komt echter één en ander zien, en dient een ernstige berekening gemaakt zodat kan worden nagegaan of het overnemen wel een haalbare kaart is. En dit zowel voor wat betreft het overnemen van de hypothecaire lening , als voor mogelijks een bijkomende lening om de partner de opleg te betalen. Eric berekent ook het bedrag van de opleg, houdt hierbij rekening met de waarde van de woning, hypothecaire lening, meer-inbreng, erfenis of schenking, herwaarderingen, te betalen verdeeltaks en de notaris- en erelonen. 

Ook als een partner in het huis wil blijven wonen maar het niet overneemt, is het nodig om een duidelijke regeling te maken met klare en duidelijke afspraken over bvb wie betaalt nog wat en in welke verhouding (hypothecaire lening, eigenaarskosten, bewonerskosten, onderhoud en herstelling,…). Bovendien is de vraag of er een woonstvergoeding dient betaald. Ssowieso dient rekening gehouden met de maximum wettelijke termijn van 5 jaar. In bepaalde bewoordingen is het mogelijk te voorzien in een onbepaalde duur, maar juridisch is dit ‘drijfzand’.
 

“Ik blijf in ons huis wonen, zolang ik het wil”. 

Als het huis gemeenschappelijke eigendom is, dan beslissen beide partners over de bestemming (zie punt hiervoor). Dus het huis ‘bezetten’ zonder meer, en eenzijdig beslissen zonder akkoord van de andere eigenaar; dat kan niet. De woning is immers maar voor een deel (bvb de helft) eigendom en dus kan één partner  niet alleen over het gehele eigendom eenzijdig beslissen.

Second opinion

Voor koppels die zelf hun overeenkomst willen opstellen is het goed dat ze hun scheidingsovereenkomst voorleggen voor een ‘second opinion’; dat kost weinig en ze krijgen de zekerheid dat hun afspraken ‘kosjer’ zijn. Bovendien krijgen ze tips waardoor hun overeenkomst (nog) beter wordt en dat allemaal voor een prikje.

Geen eisen, wel wensen en verzuchtingen aftasten

Scheiden met respect

Blijf niet met vragen zitten, improviseer niet, maar neem contact: via telefoon 03 535 30 01 of via mail info@neobemiddeling.be

Lees nog andere artikels via blog en de tag 'ons huis'

Echtscheiding
Tags: 
Ons huis, Overname woning, Do's and Don'ts, Huwelijksvermogensrecht
Categorie: 
Bel of mail voor een afspraak om u te begeleiden om tot een oplossing te komen

Getuigenissen