Hoogleraar Recht/advocaat houdt niet van EOT

Zelden trek ik van leer tegen uitspraken van wat er gezegd en geschreven wordt, tenzij het echt niet door de beugel kan. Wat op 5 februari in de achtbare krant De Standaard werd geschreven, kan echt niet ongemoeid gelaten worden. In een overigens degelijk artikel met waardevolle bemerkingen en voorstellen stelt de Antwerpse hoogleraar en advocaat Frederik Swennen het volgende:
“De wetgever dringt er op aan dat mensen uit de echt scheiden met onderlinge toestemming. Dat is in de praktijk vaak in het nadeel van kinderen omdat ze als pasmunt gebruikt worden in de packagedeal die ouders bij een scheiding met onderlinge toestemming moeten sluiten. De vrouw neemt bijvoorbeeld genoegen met minder alimentatie als zij de kinderen meer bij zich krijgt”.

EOT de schop op!

Met die stelling doet Swennen scheiden met onderlinge toestemming (EOT) de schop op, want zonder veel woorden  stelt de hoogleraar Recht en advocaat:

• In een EOT worden kinderen benadeeld;
• In een EOT worden kinderen vaak gebruikt als pasmunt in de deal die vader en moeder sluiten;
• In een EOT nemen vrouwen genoegen met minder alimentatie als zij de kinderen maar meer bij zich krijgen.

Waar haalt F. Swennen deze ‘wijsheid’ en waar haalt hij het om dermate te veralgemenen dat de keuze voor een EOT grote risico’s in zich houdt voor het welzijn van de kinderen, een degelijk samen gemaakte verblijfsregeling en een berekend onderhoudsgeld in een onderbouwde kostenregeling? 

Door zijn mening zo te poneren zegt hij eigenlijk dat het beter is om te opteren voor een rechtsgang, en dus dat het beter is om te kiezen voor een strijd voor de rechtbank. Want via een rechtsgang en een EOO, en dus niet een EOT, zouden dus volgens F. Swennen de kinderen niet benadeeld worden, zouden kinderen geen pasmunt vormen in de globale overeenkomst tussen de scheidende ouders, zou de vrouw niet hoeven in te leveren op alimentatie. Toch wel hele krasse uitspraken waarmee F. Swennen de keuze van de ouders voor een EOT als niet goed beoordeelt.
Met  andere woorden:  de advocaat Swennen pleit (of wat dacht je?) voor een rechtsgang. Nogal doorzichtig en misplaatst. Een hoogleraar Recht, ook advocaat zijnde, zou oog moeten hebben voor de waarde van het samen tot overeenstemming komen, zonder strijd, zonder haat en nijd, en met de grote vrucht dat er een consensus is tussen vader en moeder, in de vorm van een degelijke ouderschapsovereenkomst gebed in een allesomvattende scheidingsregeling.

Dus als ouders zeker opteren voor een EOT

Immers, met een echtscheiding met onderlinge toestemming kiezen scheidende partners  -vader en moeder dus-  er bewust voor om ‘samen’ tot een vergelijk te komen, veelal met begeleiding van een bemiddelaar. Een ervaren bemiddelaar informeert de ouders optimaal over wat de wet voorziet, licht hen in over wat er moet geregeld worden en welke mogelijkheden er zijn. Zo wordt duidelijk wat de elementen zijn van een ouderschapsovereenkomst, waarvan ook een ouderschapsplan deel uitmaakt. Ouders worden begeleid in hun keuzes en tekenen slechts de overeenkomst als er algehele overeenstemming is en de draagwijdte van wat er staat 100% duidelijk is. Dus ook pas een akkoord als de ouders een goed gevoel hebben bij het akkoord; zoniet is het later toch natrappen en dat wordt voorkomen in open eerlijke bemiddelingsgesprekken.

Ouderschapsovereenkomst mét een ouderschapsplan

F. Swennen zegt terecht dat getrouwde ouders bij scheiding geen ‘ouderschapsplan’ moeten voorleggen. Nogmaals is er die spraakverwarring over de gebruikte terminologie: ouderschapsovereenkomst bestaande uit vier elementen:

1. de gezamenlijke uitoefening van het gezag,
2. de verblijfsregeling,
3. de kostenregeling
4. én als vierde pijler het ouderschapsplan.

Een ouderschapsplan bestaat uit afspraken en engagementen van vader en moeder rekening houdend met de kinderen. Maw in een ouderschapsplan vervatten de ouders het opvoedingsproject van hun kinderen, bespreken en bepalen ze de taken en verantwoordelijkheden, worden afspraken gemaakt over de omgang met elkaar en de nieuwe partners, over het herzien van regelingen, de opvoeding van de kinderen, de deelname aan de ouderavonden op school. Kortom in een ouderschapsplan verdelen de ouders de zorg- en opvoedingstaken, gaan ze het engagement aan om elkaar optimaal te blijven informeren en raadplegen over belangrijke onderwerpen die de kinderen rechtstreeks of onrechtstreeks aanbelangen, houden ze rekening met de wensen van de kinderen, verdelen ze de zorg- en opvoedingstaken.
Zoek dergelijk ouderschapsplan vandaag maar eens in de vonnissen! Vergeet vooral het vergrootglas niet te gebruiken…
Dus F. Swennen gebruikt de term ouderschapsplan in een context die in België wettelijk niet verplicht is. In september 2015 verklaarde minister Geens dat hij een ouderschapsplan 'genegen' is maar niet verplicht wil stellen, In NL daarentegen is een ouderschapsplan wel verplicht en heeft het eigenlijk de betekenis van een ouderschapsovereenkomst zoals hiervoor uitgelegd.
In elke bemiddeling met ouders die ik mag bemiddelen wordt voorzien in een uitgebreide en uitgewerkte ouderschapsovereenkomst en dus ook een ouderschapsplan.
Een waarborg voor een duurzame toekomst en een betere naleving, want er is geen opgelegd vonnis. Ouders maken samen met de bemiddelaar ‘hun’ overeenkomst.

Ouderschapsbelofte

Wat F. Swennen dan weer goed formuleert in het bewuste krantenartikel is dat er nood is aan een ouderschapsverklaring. Dit zou inhouden dat de ambtenaar van de burgerlijke stand de ouders wijst op hun ouderlijke plichten en rechten, in goede en kwade dagen. Maar zo’n verklaring is maar een karig begin.
In deze verwijs ik graag naar Jos Willems, plusouder en ere-advocaat, thans voorzitter van vzw Een Nieuw gezin. In het boek Living Together Apart breekt hij samen met de co-auteurs M. Goyens en B. Appeldoorn een lans om werk te maken van een schriftelijke en ondertekende ouderschapsbelofte. Belofte die zou worden afgelegd als twee mensen met elkaar trouwen, gaan samenwonen of een nieuw samengesteld gezin vormen.  De ouderschapsbelofte  houdt een opvoedbelofte in: ouders beloven bij de geboorte van het kind dat zij niet zullen ophouden opvoeder te zijn en er altijd voor hun kind zullen zijn. Ze mogen elkaar hierin niet tegenwerken. De opvoedbelofte maakt het belang van het kind tot de eerste zorg van elke ouder.

Voor een duidelijke uitleg, extra toelichtingen, een berekening, fiscale optimalisatie en voor een antwoord op al jullie vragen: MAAK EEN AFSPRAAK.
Neem daarom contact ofwel via telefoon 03 535 30 01 of via mail info@neobemiddeling.be of via het contactformulier of via 'laat een bericht achter'. Keuze uit 3 mogelijkheden, nu alleen nog de stap zetten!

Link naar het artikel van De Standaard: http://www.standaard.be/cnt/dmf20160204_02110527

Info over het boek Living Together Apart – Scheiden als partners, samenleven als ouders
D/2013/45/371 – NUR 770 – ISBN 9789401409483 – lees het artikel over dit boek

Kies als scheidende partners bewust

Kies voor het samen maken van jullie overeenkomst en niet voor een opgelegd vonnis