Een probleem: “ik moet leren ‘onverliefd’ worden”

In een bemiddelingsgesprek voor een scheiding  hoorde ik een vrouw zeggen: “Ik zal moeten leren ‘onverliefd’ worden”. Hiermee gaf ze duidelijk haar opdracht aan maar ook dat het haar veel moeite kost om haar man los te laten. De term ‘onverliefd’ is nieuw voor me en is ook veelzeggend.

Verliefdheid komt en gaat

In een liefdesrelatie zijn ‘houden van’ en ‘trouw’, basis en ook fundament van een unieke liefdesrelatie. Verliefdheid komt en gaat maar het houden van is als basis-gevoel constant aanwezig. Mijn echtgenote zaliger verwoordde het zo: “Je kan niet altijd verliefd op me zijn, maar je kan wel altijd van me houden”.  Een zin die ik ook regelmatig verwoord aan koppels die bij me komen voor een scheiding of relatiebemiddeling. Ze zien “het” niet meer zitten. Maar wat is “het” en wat maakt dat je het “niet meer ziet zitten”?

Communicatie: sleutelwoord

Elk vult dit voor zichzelf in, maar belangrijk is dat dit ook aan elkaar wordt verwoord, zodat op een zachte wijze kenbaar wordt gemaakt dat er verandering nodig is. Meteen wordt ook duidelijk dat communicatie vaak het sleutelwoord is in relaties. Maar wat wordt verstaan onder communicatie, immers vaak hoor ik partners zeggen dat ze niet (meer) met elkaar kunnen communiceren. Communicatie is echter zoveel meer dan praten tegen elkaar, het is vooral praten met elkaar, en hier loeren direct de valkuilen om de hoek.  

Het is wat het is, omdat het zo geworden is

Verliefd zijn is als vleugels hebben, kriebels in de buik, zweven, een gelukzalig gevoel. Maar ook in een hechte relatie komt en gaat dat verliefd zijn, immers het is niet mogelijk om 24 u per dag verliefd te zijn. Als verliefdheid niet meer wordt beantwoord dan sta je alleen, met gewillige maar met lege handen. Frustrerend, teleurstellend, ingrijpend ook. En dan wordt ‘onverliefd worden’ een heus werkwoord. Immers ‘beminnen is beslissen’ maar ‘loslaten’ is dat evenzeer.

Onverliefd worden dus, maar hoe doe je dat? Ik heb geen antwoord. Maar het heeft veel te maken met het afbouwen van verwachtingen, met dromen opbergen, met loslaten. Niet toevallig allemaal werkwoorden… met op de achtergrond dat ander moeilijk werkwoord ‘rouwen’. Rouwen om wat was en nu niet meer is en ook nooit meer wordt wat het is geweest.